Kultura dnia codziennego w Polsce niegdyś zachwycała cudzoziemców. Zasady savoir-vivre znane były wszystkim, a tak naprawdę nikt nie musiał się ich uczyć, gdyż kultura była porządkiem dziennym. Fundamenty naszej obyczajowości napawały nas dumą, a zagraniczni goście chętnie odwiedzali nasz kraj wiedząc, że w Polsce „Gość w dom, Bóg w dom”. Szybko rozwijający się zachód budował hotele i zajazdy, co w naszym kraju nastąpiło dużo później, jako że podróżni mogli zatrzymać się w praktycznie każdym gospodarstwie – oczywiście nieodpłatnie. Zachowania i elegancję kobiet z zazdrością obserwowały Francja i Włochy, u których suknie „a'la polonaise” i moda „pollachina” traktowane były z szacunkiem, gdyż różnorakość i rozmaitość naszych strojów była jedyna w swoim rodzaju.
W dzisiejszych czasach natomiast, jest wielu ludzi, którzy nawet nie słyszeli o savoir-vivre. To smutne, patrząc na naszą piękną historię o kulturze, z której dzisiaj każdy w Europie wie o naszej legendarnej polskiej gościnności i tolerancji. Dobre maniery obowiązują wszędzie, to od nas samych zależy jak i czy w ogóle je wykażemy. Wyrażenie „savoir-vivre” pochodzi z języka francuskiego i oznacza „sztukę życia”, ta jest uwarunkowana kulturowo, co oznacza, że w każdym regionie świata odpowiednie zachowania są inne. Każdy kto posiada kulturę osobistą powinien znać obyczaje i formy towarzyskie, które pomogą nam radzić sobie w różnych trudnych sytuacjach.
Sztuka życia nie jest trudna! Zacznijmy od uśmiechu – im więcej się uśmiechamy, tym bardziej jesteśmy szczęśliwsi. Uśmiech pomaga, zaraża i odmładza. Powinniśmy się życzliwie i uprzejmie nastawić do innych ludzi. Takie zachowanie działa z wzajemnością i niejednokrotnie poprawia nastrój obu stronom. Traktujmy drugą osobę tak samo, jak my chcielibyśmy być traktowani, więc w sprawach dyskretnych ugryźmy się w język i dochowajmy tajemnicy. „Proszę”, „Przepraszam”, „Dziękuję”, a także „Dzień dobry!”, „Do widzenia!”i „Miłego dnia!” to dobre zwroty, które pozwalają nam zauważać innych ludzi i nie traktować ich jak powietrze.
Mówi się, że savoir-vivre ukształtował cywilizację. Na pewno coś w tym jest, bo tak naprawdę w każdej dziedzinie życia występuje kultura. Zasad „sztuki życia” jest co niemiara, ale ten temat zostanie „ugryziony” ze strony gastronomicznej.
Podczas uroczystych przyjęć na naszym stole powinien zagościć wyprasowany biały obrus, natomiast przy codziennych posiłkach może on być kolorowy. Talerze muszą być idealnie czyste. Niekoniecznie układajmy je jeden na drugim – zmieniajmy je po każdym daniu. Talerzyk na pieczywo ma swoje miejsce po lewej stronie, nad sztućcami, które układamy po obu stronach talerza w kolejności zależnej od podawanych dań (widelce po lewej, noże i łyżki po prawej). Noże powinny być zwrócone ostrzami w kierunku talerza, widelce ząbkami w górę, łyżki wgłębieniami w górę. Nad talerzem układamy sztućce do deserów (łyżeczkę i nóż skierowaną uchwytem w lewo, widelczyk w prawo). Kieliszki ustawiamy nad talerzem po prawej stronie w kolejności zależnej od ich wielkości, tak, że najmniejszy występuje najbliżej dłoni. Do obrusu dobieramy podobne serwetki. W czasie codziennego posiłku korzystamy z papierowych serwetek ustawionych po lewej stronie talerza. Do uroczystej kolacji prasujemy i składamy serwetki materiałowe. Kwiaty i świece dodają nastroju i są modną dekoracją podczas posiłku.
Wchodząc do restauracji okrycie wierzchnie zostawiamy w szatni. W kawiarni i barze korzystamy z wieszaka. Kiedy jest to wyjście prywatne, mężczyzna szuka wolnego stolika, chyba, że kelner zechce zaprowadzić parę, wtedy kobieta idzie przed mężczyzną. Przy stoliku mężczyzna odsuwa kobiecie krzesło, a następnie pomaga jej dosunąć się do stołu, wstaje zawsze, kiedy ona wstaje. Przywołuje kelnera dłuższym spojrzeniem, skinieniem głowy lub podchodzi do niego. Powinno się wybrać potrawy, które mają średnią cenę, gdyż wybór najtańszych lub najdroższych może być źle odebrany przez osobą płacącą. Rachunek płaci osoba zapraszająca, chyba że wcześniej zostało ustalone inaczej. Standardowy napiwek wynosi 10% od kwoty za posiłek.
Przy stole siedzimy wyprostowani (ale nie sztywni), nie opieramy łokci o blat, nie pochylamy się nad talerzem. Zaczynamy jeść dopiero wtedy, kiedy wszyscy otrzymają posiłek. Serwetkę rozkładamy i układamy na kolanach. Musimy zachować się w pełni kulturalnie, więc nie siorbiemy, nie przechylamy talerza, nie rozmawiamy podczas jedzenia. Przy stole staramy się więcej słuchać niż mówić i gasić konflikty jeszcze przed ich wybuchem. W przypadku zabrudzenia ubrania, potrzeby użycia wykałaczki lub jeśli koniecznie potrzebujemy poprawić sobie fryzurę, makijaż czy ubiór należy to zrobić wychodząc do toalety (wtedy też serwetkę z kolan zostawiamy na oparciu krzesła). Zachowajmy umiar w jedzeniu, łakomstwo jest nieeleganckie. Ułożenie sztućców daje sygnał kelnerowi i tak: niestykające się, ułożone na godzinę 7 i 5 oznaczają przerwę w spożywaniu posiłku, skrzyżowane na pustym talerzu na godzinę 8 i 4 mówią o chęci dokładki, natomiast równolegle złożone na godzinie 5 oznaczają zakończenie posiłku. Pamiętajmy o tym, aby sztućce raz podniesione nie dotknęły już później stołu. Głośne negatywne komentarze na temat miejsca, wystroju czy posiłków są niewskazane i drażnią pozostałych klientów lokalu.
Mleko mimo swojej wielkiej wartości w życiu każdego człowieka nie zawsze jest postrzegane jako korzystny dla organizmu produkt. Z jednej strony zawarty w nim wapń jest budulcem naszych kości, a z drugiej co czwarty Polak...
Czytaj dalej
Kwas chlebowy jest napojem naturalnym, powstającym poprzez fermentację chleba z dodatkiem cukru lub owoców. Jego gorzki smak zawiera w sobie wspomnienie dobrego piwa, ale także historię Słowian, którzy pili i ważyli go już w X...
Czytaj dalej
Woda jest źródłem życia, jest niezbędnym składnikiem w naszym odżywianiu. Często sięgamy po inne płyny jak np. soki, napoje czy nektary - niestety nie możemy tych wyrażeń stosować alternatywnie, gdyż każdy ten produkt oznacza coś...
Czytaj dalej
Dzisiejsze powietrze, klimat i środowisko nie zapewniają nam zbyt wysokiej odporności. Coraz więcej ludzi zapada na meteoropatię, czyli wrażliwość na zmiany warunków atmosferycznych. Łatwo narażamy nasz organizm na osłabienie, co przyczynia się do powstawania niechcianych...
Czytaj dalej
Komentarze (0)